การหยุดชดเชยวันหยุดประเพณี

การประกาศวันหยุดประเพณีของบริษัทตามกฎหมายแล้ว ในรอบ 1 ปี จะต้องมี 13 วัน  ซึ่งทางบริษัทจะประกาศเป็นวันหยุดประเพณี โดยจะเลือกวันใดก็ได้ให้เป็นวันหยุดประเพณี แต่มีข้อแม้ว่าใน 13 วันนั้นจะต้องมีวันแรงงานแห่งชาติ  เป็นวันหยุดประเพณีของบริษัทด้วย

วันหยุดประเพณีที่ประกาศแล้วนั้น  เปรียบเสมือนวันหยุดของพนักงาน  เมื่อพนักงานมาทำงานในวันหยุดประเพณีจะได้รับค่าจ้างเพิ่มอีกหนึ่งเท่า  กรณีที่พนักงานปฏิบัติงานเกิน 8 ชั่วโมงจะได้รับค่าล่วงเวลาเป็นสามเท่า  แต่ในทางปฏิบัติเมื่อเป็นวันหยุดประเพณี  พนักงานส่วนใหญ่อยากจะหยุด  ไม่อยากมาปฏิบัติงาน  จึงทำให้บางหน่วยงานที่มีความจำเป็นจะต้องให้มีพนักงานมาปฏิบัติงาน  การมาปฏิบัติงานในวันหยุดประเพณีจะได้รับค่าจ้างเพิ่มอีกหนึ่งเท่าตามกฎหมาย  จึงทำให้มูลค่าที่จะมาปฏิบัติงานในวันดังกล่าว  ไม่สร้างแรงจูงใจให้พนักงานมาปฏิบัติงานมากนัก  บางบริษัทจึงมีการปรับค่าจ้างกรณีที่พนักงานมาปฏิบัติงานในวันหยุดประเพณี  เช่น วันขึ้นปีใหม่  วันสงกรานต์  จะได้คับค่าจ้างเพิ่มขึ้นเป็นหนึ่งเท่าครึ่งถึงสองเท่า  เป็นต้น

ประเด็นการหยุดชดเชยวันหยุดประเพณี  ยังมีข้อพิจารณาอีกกล่าวคือ  กรณีพนักงานที่วันหยุดตรงกับวันหยุดประเพณีของบริษัท จะให้เลื่อนวันหยุดของพนักงานมาหยุดอีกหนึ่งวันในวันรุ่งขึ้น  ซึ่งการหยุดในลักษณะนี้จะกระทำกันโดยทั่วไปแทบทุกบริษัท  สำหรับประเด็นที่ต้องพิจารณาการเลื่อนวันหยุดพนักงานกรณีที่วันหยุดพนักงานตรงกับวันหยุดประเพณี  โดยเฉพาะเดือนธันวาคม  เช่นวันสิ้นปี  31  ธันวาคม  เมื่อตรงกับวันหยุดพนักงาน  ถ้าในทางปฏิบัติกัน ก็จะดำเนินการเลื่อนวันหยุดพนักงานมาเป็นวันถัดไป คือวันที่ 1 มกราคม ของปีใหม่ แต่วันที่ 1 มกราคม เป็นวันหยุดประเพณีของอีกปี หยุดไม่ได้ ก็จำเป็นต้องเลื่อนมาหยุดในวันที่ 2 มกราคม เป็นต้น

ซึ่งจะเห็นได้ว่า  เมื่อมีการเลื่อนวันหยุดประเพณีจากปีที่แล้วมาปีนี้ จะทำให้วันหยุดประเพณีของปีที่แล้วมีจำนวนวันเหลือแค่ 12  วัน ซึ่งจะไม่ครบ 13  วันตามกฎหมาย  ประเด็นพิจารณาสำหรับเรื่องนี้  ในฐานะฝ่าย HR พึงระวังการเลื่อนวันหยุดชดเชยกรณีที่เป็นวันสิ้นปี ควรจะต้องเลื่อนเข้ามาให้อยู่ในปีเดียวกัน  จะได้ไม่เกิดปัญหาวันหยุดประเพณีของในปีเก่าเหลือไม่ครบ 13  วัน